Κατοικίδιο και παιδί: ένας υπέροχος δεσμός.
Τα κατοικίδια ζώα είναι πηγή χαράς για τα μικρά παιδιά. Είτε πρόκειται για ένα χρυσόψαρο, ένα σκύλο ή μια γάτα, τα παιδιά απολαμβάνουν τη συντροφιά που προσφέρουν τα ζώα. Γνωρίζετε όμως πως τα ζώα μπορεί να είναι και μια πηγή θαλπωρής και ψυχαγωγίας για τα παιδιά και ότι μπορούν να συνεισφέρουν θετικά στην ανάπτυξη των παιδιών;
Η σωματική, κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη ενός παιδιού μπορεί να ενθαρρυνθεί από την αλληλεπίδραση με το κατοικίδιο ζώο της οικογένειας. Δε θα πρέπει όμως να ξεχνάμε πως όταν τα παιδιά συναναστρέφονται με τα ζώα, η γονική επίβλεψη είναι απαραίτητη τόσο για το παιδί, όσο και για την ασφάλεια του κατοικίδιου ζώου.
Κοινωνικότητα
Για τα παιδιά ειδικά, τα κατοικίδια ζώα μπορεί να είναι θαυμάσιοι κοινωνικοί διαμεσολαβητές. Τα κατοικίδια μπορεί να διευκολύνουν τις διάφορες πτυχές της συναισθηματικής ανάπτυξης ενός παιδιού, όπως είναι η αυτοεκτίμηση και το αίσθημα της ευθύνης. Το να αναλάβει ένα μικρό παιδί τη φροντίδα ενός κατοικίδιου ζώου, παράλληλα με τους γονείς του, συντελεί στην αύξηση του αισθήματος υπευθυνότητας του παιδιού. Ως την ηλικία των τριών ετών, ένα παιδί μπορεί να συμμετέχει στο παιχνίδι και να βοηθά στη σίτιση του οικόσιτου ζώου. Τα παιδιά μεγαλύτερων ηλικιών μπορούν να αναλάβουν ακόμα περισσότερες ευθύνες σταδιακά.
Το συναισθηματικό στοιχείο
Τα παιδιά μέσα από την συναναστροφή τους με τα ζώα μαθαίνουν να αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς. Η επαφή με τα κατοικίδια βοηθά το παιδί στην συναισθηματική και γνωστική του ανάπτυξη. Το παιδί μαθαίνει να νοιάζεται και να φροντίζει για όλα τα έμβια όντα με τα οποία συναναστρέφεται και με τα οποία αλληλεπιδρά. Περαιτέρω, η έστω και εν μέρει φροντίδα και περιποίηση ενός ζώου παρέχει στο παιδί γνώσεις και δεξιότητες σχετικά με τη φροντίδα.
Τα κατοικίδια ως συντροφιά
Λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που αναπτύσσεται συχνά μεταξύ κατοικιδίου και παιδιού, τα κατοικίδια ζώα μπορεί μερικές φορές να έχουν το ρόλο του παρηγορητή. Δεδομένου ότι η σχέση είναι μη επικριτική από την πλευρά του ζώου, ένα πληγωμένο παιδί θα μπορούσε να είναι πιο πρόθυμο να εμπιστευθεί αρχικά ένα κατοικίδιο ζώο από ότι ένα άλλο, οποιοδήποτε πρόσωπο.
Το να φέρει κανείς ένα κατοικίδιο ζώο στην οικογένεια, δεν είναι μια απόφαση που πρέπει να παρθεί ελαφρά τη καρδία. Θα πρέπει πρώτα να είναι μια δέσμευση από τους γονείς, όχι μόνο από το παιδί, καθώς όλοι θα είναι τελικά υπεύθυνοι για την ευημερία του κατοικίδιου ζώου.