Αφού είδαμε εδώ τι είναι τα “Τρομερά Δύο” και ποιές συμπεριφορές αποτελούν ένδειξη ότι το παιδί σας περνάει αυτή τη φάση, ήρθε η ώρα να εμβαθύνουμε στο πώς να αντιμετωπίσετε τις αλλαγές στην συμπεριφορά και στον χαρακτήρα του παιδιού σας.

Πώς να χειριστείτε ένα ξέσπασμα.

Όση περισσότερη προσοχή ‘παίρνει’ το παιδί λόγω της συμπεριφοράς του, τόσο περισσότερο θεωρεί πως είναι ένα παιχνίδι και συνεχίζει να φέρεται με τον ίδιο τρόπο. Παρόλο που δεν είναι εύκολο να αγνοήσετε ένα παιδί που κλαίει και φωνάζει ενώ βρίσκεται ξαπλωμένο στο πάτωμα, προσπαθήστε να απομακρυνθείτε και να αντισταθείτε στην επιθυμία να ρωτήσετε τι συμβαίνει.

Δοκιμάστε να καθίσετε κοντά και να ασχοληθείτε με ένα παιχνίδι (π.χ. ένα παζλ), και μιλώντας με ήρεμη φωνή εξηγήστε τι κάνετε· το πιο πιθανό είναι το παιδί σας να πλησιάσει για να δει.

Πώς να αποφύγετε το ξέσπασμα.

Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν εύκολα το χρόνο οπότε για να αποφύγετε ανεπιθύμητα ξεσπάσματα και νεύρα, εξηγήστε στο παιδί σας τι πρόκειται να συμβεί.

Για παράδειγμα, αν είστε στο πάρκο και θέλετε να γυρίσετε στο σπίτι, αποφύγετε την έκφραση “φεύγουμε τώρα”, αλλά προειδοποιήστε το παιδί σας ότι σκοπεύετε να αναχωρήσετε από το πάρκο σε 10 λεπτά. Όταν απομένουν 5 λεπτά υπενθυμίστε ότι θα φύγετε πολύ σύντομα, στα 2 λεπτά ότι έχει ακόμα περιθώριο για δύο “κατεβασιές” στην τσουλήθρα και στη συνέχεια ότι ήρθε η ώρα για να φύγετε.
Μπορεί ακόμα και με αυτή την τεχνική να διαμαρτυρηθεί, αλλά όσο περισσότερο το κάνετε, τόσο καλύτερα θα αντιλαμβάνεται τον χρόνο και θα προετοιμάζεται.

Επίσης, ένας τρόπος για να αποτρέψετε το ξέσπασμα είναι προβλέποντας την συναισθηματική κατάσταση του παιδιού. Για παράδειγμα, εάν είναι κουρασμένο και πεινασμένο, μπορεί να αισθάνεται λίγο νευρικό – οπότε δεν είναι η ιδανική στιγμή για μια στάση στο παντοπωλείο. Εάν το παιδί σας φαίνεται εξαντλημένο, ίσως δεν είναι η καλύτερη ιδέα ένα δείπνο με φίλους.

Η καλύτερη προσέγγιση για τα “τρομερά δύο”.

Ένα παιδί που περνάει τη φάση των “τρομερών δύο”, πρέπει να αντιμετωπιστεί με ηρεμία και πειθαρχία, χωρίς φωνές. Μόνο έτσι θα καταλάβει το λάθος του και θα το διορθώσει.

Επικεντρωθείτε σε συγκεκριμένα στοιχεία της συμπεριφοράς του παιδιού σας, όπως τα χτυπήματα, και βρείτε την κατάλληλη μέθοδο για να επέμβετε. Όποια και αν είναι η μέθοδος που θα επιλέξετε, είναι σημαντικό να φροντίσετε να εφαρμοστεί από όλους τους ενήλικες που έχουν καθημερινή παρουσία στη ζωή του παιδιού σας.
Για παράδειγμα, αν το παιδί σας χτυπήσει κάποιον, και η τιμωρία του είναι να κάτσει για δύο λεπτά μόνο του στο δωμάτιό του, θα πρέπει να τηρείται πιστά – χωρίς εξαιρέσεις.

Στην περίπτωση που “βγείτε” έξω από τα όριά σας και δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε με ηρεμία μια κατάσταση, δώστε στον εαυτό σας (και στο παιδί σας) λίγο χρόνο για να ηρεμήσετε και συζητήστε στη συνέχεια τον λόγο για τον οποίο η συγκεκριμένη του συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή.