Tα παιδιά προσχολικής ηλικίας επικεντρώνονται στις οπτικές εικόνες της τηλεόρασης, αλλά δεν ακολουθούν πάντοτε τη ροή μιας ιστορίας, όπως στις συνομιλίες.

Απολαμβάνουν τα κινούμενα σχέδια, αλλά δεν αντιλαμβάνονται πάντα τη διαφορά μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Έτσι, μπορούν εύκολα να μπερδευτούν, ιδιαίτερα αν τα κινούμενα σχέδια χρησιμοποιούν ειδικά εφέ υψηλής ποιότητας.

Τρομακτικές, οπτικές εικόνες

Οι τρομακτικές, οπτικές εικόνες μπορούν να έχουν μεγάλο αντίκτυπο στα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Εικόνες με τέρατα, άσχημα ζώα ή φρικτά πρόσωπα μπορούν να παραμείνουν στο μυαλό τους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό μπορεί να συμβεί, ανεξάρτητα από ό,τι άλλο συμβαίνει στην ταινία ή από το πόσο συμπαθητικοί είναι οι χαρακτήρες.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι πιθανό να φοβηθούν όταν ένας “καλός” χαρακτήρας αλλάξει σε ένα “κακό” και να εκδηλώσουν ανησυχία όταν παρακολουθούν πραγματικές εικόνες που σχετίζονται με πόλεμο, πόνο, βία, πυρκαγιά ή ατυχήματα.

Τηλεοπτική βία

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι πιθανό να αντιγράψουν αυτό που βλέπουν στην τηλεόραση, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουν πλήρως τι συμβαίνει, π.χ. μια κίνηση βίας. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να βλάψουν τον εαυτό τους ή τους άλλους χωρίς να το συνειδητοποιήσουν πλήρως, απλά μιμούμενα τον ήρωα.

Διαφήμιση

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορούν να αναγνωρίσουν μια διαφήμιση από μια τηλεοπτική εκπομπή – αυτό συμβαίνει επειδή έχουν πολύχρωμες εικόνες, ταχύτερη κίνηση και πιο ‘αισιόδοξη’ μουσική από τις τηλεοπτικές εκπομπές.

Παράλληλα μαθαίνουν να αναγνωρίζουν διαφημιστικούς χαρακτήρες, εμπορικά σήματα και λογότυπα με αποτέλεσμα να αρχίσουν να συνδέουν στο μυαλό τους τις μάρκες με τον ενθουσιασμό και την ευτυχία.

Συνίσταται για τα παιδιά ηλικίας έως 18 μηνών να μην έχουν οπτική επαφή με οθόνες και για τα παιδιά ηλικίας 18 μηνών – 2 ετών να παρακολουθούν όχι πάνω από μια ώρα τηλεόραση την ημέρα.

Διαβάστε επίσης: «Όχι οθόνες στα μωρά κάτω των 18 μηνών» λένε οι Παιδίατροι.